yaklaşık bir yıldan
bu yana kendimi evsiz hissediyorum...malum kişi bizimle yaşamaya başladığından
bu yana...evimi bi yabancıyla paylaşma fikri pek hoşuma gitmedi...emek emek ve
binbir zorlukla derleyip toparladığım evim yabancı mihraklar tarafından
istilaya uğradı...kuşatıldım...kapana kıstırıldım...hiç bir yere
kaçamıyorum...kımıldayamıyorum...hareketlerim kısıtlandı...kafka'nın gregor'u
gibi hissediyorum kendimi...minik odamda yaşamaya başladım...bütün eşyalar üst
üste ve iç içe...bu üst üste ve iç içelik bütün hayatıma da yansıyor...alan
yaratmak istiyorum kendime..bi miktar boşluk...nefes almak istiyorum...el
değmesin maddelerime...kaçırmalı, korumalıyım onları...gitmeliyim...kendi
hayatıma başlamalıyım...benim hayatıma...benim dört duvarım, benim taklarım,
benim koltuğum...işden eve dönerken bi demet taze çiçek alıp koymalıyım
vazoya...pencereleri açıp havalandırmalıyım...temiz olmalı evim her
zaman...temiz kokmalı...dostlar arkadaşlar uğramalı çat kapı...onlarla
dertleşmeli, onlarla gülüşmeli...şehirde olmalıyım...şehrin kaosuna yakın ama
sessiz bi yerde...istediğim zaman karışabilmeliyim curcunaya, istediğim zaman
da kaçıp sığınabilmeliyim kovuğuma...güzel müzikler tınlamalı hep
duvarlarda...çepeçevrelemeli etrafını...mis kokulu yemekler denemeliyim
mutfağında...mumlar yanmalı banyosunda...deniz kabukları saçılmalı muhtelif
yerlerine...
iste ben bunları istiyorum...
bi ev'im olsun istiyorum...
iste ben bunları istiyorum...
bi ev'im olsun istiyorum...
alıntı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder